نظارت تصویری و امنیتی

نرخ فریم (تعداد فریم‌های ضبط شده در یک ثانیه یا فریم در ثانیه) فرکانس نمایش تصاویر است، که در آن تصاویر متوالی به نام فریم در یک صفحه نمایش، نشان داده می‌شوند. این اصطلاح به همان اندازه در مورد دوربین‌های فیلم‌برداری و امنیتی، گرافیک رایانه و سیستم‌های ضبط حرکت کاربرد دارد. نرخ فریم به معنای تعداد فریمی است که دوربین نظارتی شما در هر ثانیه ضبط می‌کند.

تصاویر ثابتی که به تعداد مشخص در ثانیه و به صورت پشت سر هم نمایش داده می‌شوند، یک انیمیشن را تشکیل می‌دهند. جانشینی مداوم این تصاویر حرکت را ایجاد می‌کند، به خاطر این که حداقل اختلاف بین آنها وجود دارد. این نمایش تصاویر دارای یک فرکانس هستند، یعنی تعداد فریم در ثانیه که برای ایجاد حرکت لازم است. می‌توانید با انتخاب بهترین نرخ فریم برای دوربین‌های امنیتی، کیفیت تصاویر را ضمن کاهش پهنای باند حفظ کنید. خواندن را ادامه دهید تا یاد بگیرید که چند فریم در ثانیه برای یک سیستم دوربین امنیتی مناسب است.

بهترین نرخ فریم برای دوربین مدار بسته ایمنی

در هنگام نصب دوربین مدار بسته باید نرخ فریم مناسب را در نظر بگیرید. به عنوان مثال، اگر دوربین امنیتی شما 30 فریم در ثانیه ضبط می‌کند، به این معنی است که می‌تواند 30 تصویر را در یک ثانیه فیلم، ضبط کند. هرچه فریم بالاتر باشد، فیلم صاف‌تر خواهد بود. چند فریم در ثانیه برای یک دوربین امنیتی خوب است؟ دوربین‌های امنیتی با سرعت آهسته (از 10 تا حدود 25 فریم در ثانیه) بسیار ناپسند به نظر می‌رسند، اما دوربین‌هایی هم در بازار هستند که با سرعت 25 فریم در ثانیه و بالاتر قادر به فیلم‌برداری هستند، که نرخ فریم بالاتر تصویری شفاف‌تر ایجاد می‌کنند.

در حال حاضر، استاندارد برای فیلم‌هایی صاف و بدون پرش حتی در حال تصویربرداری از اجسامی در حال حرکت، بهترین نرخ فریم برای دوربین‌های امنیتی 30 فریم در ثانیه است. اگر چه کیفیت ویدئویی که می‌خواهید ضبط کنید و پهنای باند شبکه شما به شدت تحت تاثیر قرار می‌گیرد. این نرخ فریم تصاویری مناسب ارائه می‌دهد و برای سیستم دوربین مدار بسته شما بهترین است. 30 فریم در ثانیه نه تنها بهترین نرخ فریم برای دوربین‌های امنیتی، بلکه نرخ استاندارد تصاویر پخش شده در تلویزیون شما نیز است، زیرا باعث حرکت صاف افراد و اشیاء می‌شود.

منبع: https://sainasoft.com/imaging-with-a-few-frames-per-second/

دلایل زیادی مانند نویز، cross-talk و غیره وجود دارند که ممکن است به خراب شدن داده‌ها در هنگام انتقال کمک کنند. لایه‌های بالایی بر روی برخی از مشخصات کلی در مورد معماری شبکه کار می‌کنند و از پردازش داده‌های سخت افزاری واقعی آگاهی ندارند. از این رو، لایه‌های بالایی انتظار انتقال داده‌های بدون خطا، بین سیستم‌ها را دارند. در صورت دریافت داده‌های نادرست، اکثر برنامه‌های کاربردی نمی‌توانند پردازش اطلاعات را به خوبی انجام دهند. بنابر این تشخیص و تصحیح خطا در شبکه‌های کامپیوتری الزامی است.

برنامه‌های کاربردی که پردازش اطلاعاتی مانند صدا و فیلم را انجام می‌دهند، ممکن است تحت تاثیر قرار نگیرند و با وجود برخی از خطاها ممکن است عملکرد خوبی داشته باشند. اما تمام اطلاعات در یک شبکه کامپیوتری باید به درستی منتقل شوند و خطایی نداشته باشند. در زمان طراحی شبکه کامپیوتری باید تدبیری برای تشخیص و تصحیح خطا در نظر گرفت. لایه پیوند دهنده دستگاه‌ها از برخی مکانیسم‌های کنترل خطا برای اطمینان از انتقال فریم (جریان داده‌های بیت) با سطح خاصی از دقت استفاده می‌کنند. اما برای درک چگونگی کنترل خطاها، شناختن انواع خطاها ممکن است ضروری باشد.

شناخت انواع خطاها برای تشخیص و تصحیح خطا

ممکن است سه نوع خطا در داده‌های انتقال داده شده وجود داشته باشند.

• خطای موجود در بیت منفرد

در یک فریم، فقط اطلاعات یک بیت به درستی منتقل نشده است.

• خطای ایجاد شده در چند بیت

یک فریم با بیش از یک بیت خطا دریافت می‌شود.

• خطای پشت سر هم

فریم دریافت شده حاوی بیش از 1 بیت متوالی خراب است.

مکانیسم کنترل خطا ممکن است شامل دو روش باشد:

• تشخیص خطا
• تصحیح خطا

تشخیص خطا

خطاهای موجود در فریم‌های دریافت شده با استفاده از Parity Check و Cyclic Redundancy Check (CRC) تشخیص داده می‌شوند. در هر دو مورد، تعداد کمی از بیت اضافی به همراه داده‌های واقعی ارسال می‌شوند تا تایید شود که بیت‌های دریافت شده در انتهای دیگر همان بیت‌های اضافه ارسال شده‌اند. اگر اطلاعات دریافتی مغایرتی با الگوی تعیین شده داشته باشند، اطلاعات خراب تلقی می‌شوند.

بررسی توازن بیت‌ها

یک بیت اضافی به همراه بیت‌های اصلی ارسال می‌شود تا به طور مثال تعداد بیت‌های ارسال شده در یک بایت زوج باشد. در صورت اشکال در دریافت، این شرط ممکن است برقرار نشود.

فرستنده ضمن ایجاد یک فریم، تعداد بیت‌های یک را نیز در یک بایت شمارش می‌کند. در گیرنده به راحتی تعداد بیت‌های یک شمارش می‌شود و اگر در شمارش، تعداد بیت‌های یک متناسب با الگوی تعریف شده باشد، بایت با اطلاعات اشتباه در نظر گرفته نمی‌شود و پذیرفته می‌شود. اگر تعداد بیت‌های یک برابر الگو نباشد، خطا تشخیص داده می‌شود. البته اشکالاتی نیز ممکن است این روش داشته باشد و در صورتی که دو بیت صفر شود، این سیستم نمی‌تواند اختلال در ارسال را تشخیص دهد و تشخیص تصحیح خطا برای گیرنده بسیار سخت است.

بررسی کد افزونگی چرخشی Cyclic Redundancy Check (CRC)

CRC یک روش متفاوت برای تشخیص این که فریم دریافت شده دارای داده‌های معتبری است یا خیر. این تکنیک شامل تقسیم باینری بیت‌های داده در حال ارسال است. بیت‌های کنترلی با استفاده از معادلات ریاضی تولید می‌شوند. فرستنده یک عملیات تقسیم را روی بیت‌های ارسال شده انجام می‌دهد و باقی مانده را محاسبه می‌کند. قبل از ارسال بیت‌های واقعی، فرستنده باقیمانده را در انتهای بیت‌های واقعی اضافه می‌کند. فرستنده بیت‌های داده را با بیت‌های کنترل ارسال می‌کند.

در انتهای دیگر، گیرنده با استفاده از همان تقسیم کننده CRC عملیات تقسیم بر روی داده‌های دریافتی را انجام می‌دهد. اگر نتیجه محاسبات در گیرنده با فرستنده برابر بود، بیت‌های داده پذیرفته می‌شوند، در غیر این صورت، گیرنده تشخیص می‌دهد که در حین انتقال اطلاعات، اشکالی روی داده‌ها به وجود آمده و تشخیص و تصحیح خطا در نظر گرفته می‌شود.

تصحیح خطا

در دنیای دیجیتال، تصحیح خطا از دو طریق قابل انجام است:

تصحیح خطای به عقب

هنگامی که گیرنده خطایی را در داده‌های دریافت شده تشخیص دهد، از فرستنده درخواست می‌کند که واحد داده را دوباره ارسال کند.

تصحیح خطا به جلو

هنگامی که گیرنده خطایی را در داده‌های دریافت شده تشخیص دهد، کد تشخیص و تصحیح خطا را اجرا می‌کند، این به گیرنده کمک می‌کند تا به صورت خودکار بازیابی و تصحیح برخی از خطاها را انجام دهد.

مورد اول، Backward Error Correction، ساده است و فقط در مواردی که ارسال مجدد گران نیست و یا موجب کندی سرعت شبکه نمی‌شود، می‌توان از آن استفاده کرد. به عنوان مثال، در شبکه‌های مبتنی بر فیبر نوری. اما در صورت انتقال بی‌سیم، انتقال مجدد ممکن است هزینه زیادی داشته باشد. در حالت دوم، از اصلاح خطای پیش‌رو (رو به جلو) استفاده می‌شود.

برای تصحیح خطا در یک بایت، گیرنده باید دقیقا بداند کدام بیت در قاب خراب است. برای یافتن بیت دارای خطا، از بیت‌های اضافی به عنوان بیت برابری برای تشخیص خطا استفاده می‌شود.

برای کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید با ما در شبکه گستر ساینا تماس بگیرید تا کارشناسان با تجربه شما را راهنمایی کنند.

زمانی که اقدام به نصب دوربین مدار بسته می‌کنید، با واژه‌ای به نام POC (Power over Coaxial) آشنا می‌شوید. در زیر نحوه عملکرد POC را توضیح خواهیم داد و فواید اصلی آن را شرح می‌دهیم.

تامین نیروی دوربین مدار بسته از طریق کابل کواکسیال

Hikvision، عرضه کننده برتر راه حل‌های نظارت تصویری نوآورانه و محصولات دوربین مدار بسته در جهان، اولین کسی بود که Power over Coaxial را در طیف جدید دوربین‌های امنیتی HD-TVI و DVR معرفی کرد. ویژگی Power-over-Coax (POC) Hikvision به طور اساسی نصب دوربین های مدار بسته را ساده‌تر می‌کند، زیرا یک کابل کواکسیال، سیگنال ویدیویی و نیروی برق دوربین‌ها را از خود عبور می‌دهد. این توانایی به کاهش زمان نصب و تجهیزات مورد استفاده و در نتیجه به کاهش در هزینه نصب منجر می‌شود. علاوه بر این، در سیستم‌های آنالوگ Turbo HD 3.0 از UTC برای تنظیم و پیکربندی از راه دور پشتیبانی می‌کند و کنترل منوی OSD و کنترل PTZ را از طریق کابل کواکسیال، نصب سریع‌تر دوربین و مدیریت آسان‌تر را امکان‌پذیر می‌کند. تمام آنچه نیاز دارید این است که دوربین‌ها به یکی از دستگاه‌های DVR سازگار با POC وصل شوند.
Power over Coaxial یک سیستم برق جدید است که می‌تواند انرژی سیستم‌های دوربین امنیتی آنالوگ HD را از طریق کابل کواکسیال، بدون نیاز به کابل‌کشی اضافه، تامین کند. POC اساسا به این معنی است که قدرت دوربین توسط DVR از طریق کابل ویدیویی کواکسیال (RG59 یا مشابه) تامین می‌شود، که نیاز به کابل‌ها و منبع تغذیه جداگانه را که در غیر این صورت برای تامین انرژی دوربین‌های شما لازم است، برطرف می‌کند. فناوری POC در دوربین مدار بسته باعث می‌شود تا سیگنال ویدیویی با کیفیت بالا و نیروی برق از طریق کابل کواکسیال ترکیب و انتقال پیدا کنند. این قابلیت برای نصب کننده‌های دوربین‌های مدار بسته به معنای نصب در زمان کمتر و هزینه بسیار پایین‌تر است. با استفاده از این تجهیزات، بسیاری از مشتریانی که دارای سیستم‌های دوربین مدار بسته در خانه‌های خود هستند، می‌توانند بدون نیاز به نصب مجموعه جدیدی از کابل‌ها در اطراف ملک خود، سیستم دوربین‌های مدار بسته را ارتقا دهند.
H2 Power over Coaxial (POC) چگونه کار می‌کند؟
هنگامی که یک واحد POC روشن است، دوربین و ماژول POC از طریق یک کابل کواکسیال به هم متصل می‌شوند. دوربین سیگنال ویدیویی را به واحد POC منتقل می‌کند. واحد POC از طریق کابل کواکسیال نیرو را به دوربین انتقال می‌دهد. واحد POC سپس سیگنال ویدیویی را از طریق کابل کواکسیال به DVR منتقل می‌کند. دوربین امنیتی و DVR مستقیما از طریق کابل کواکسیال متصل می‌شوند، که همزمان ویدیو، سیگنال‌های کنترل و قدرت را نیز انتقال می‌دهد.

مزایای استفاده از POC در سیستم‌های دوربین مدار بسته

• هم زمان نصب و هم هزینه‌های تجهیزات را کاهش می‌دهد.
• کاربران دوربین‌های مدار بسته آنالوگ اکنون می‌توانند ضمن استفاده از زیرساخت‌های کابل‌کشی موجود، از وضوح تصویری 5MP HDTVI و 4K لذت ببرند.
• استفاده از کابل‌های کواکسیال موجب می‌شود تا طول کابل که به دوربین متصل می‌شود تا حد زیادی افزایش پیدا کند. POC این فاصله را تا 200 متر گسترش می‌دهد.
• سیستم دوربین‌های مدار بسته POC نیازی به نصب منبع تغذیه، کابل‌های برق، اتصالات یا پریز برق برای هر دوربین را ندارد.
• سیستم‌های POC همه کاره هستند و ابزار جدیدی را برای نصب کننده‌ها یا کاربرانی که به دنبال راه‌اندازی بدون دردسر سیستم دوربین مدار بسته هستند، فراهم می‌کند.

سیستم دوربین مدار بسته با قابلیت POC

آیا در حال حاضر از سیستم دوربین امنیتی آنالوگ استفاده می‌کنید و می‌خواهید سیستم نظارت خود را با کیفیت تصویر و ویدئو بالاتر به Power over Coaxial ارتقا دهید؟ ما دوربین‌هایی با کیفیت و DVR‌های سازگار با POC را با رزولوشن‌هایی بالا ارائه می‌دهیم. ما همچنین طیف گسترده‌ای از دوربین‌های امنیتی مجهز به تکنولوژی روز را ارائه می‌دهیم تا بتوانید کنترل کاملی بر روی محیط‌های مختلف داشته باشید. این تجهیزات را می‌توانید در شرایط مختلف جوی استفاده کنید و به راحتی مکان‌های تاریک را کنترل کنید.

در روزهای اولیه اینترنت، استفاده از آن برای اهداف تحقیق و توسعه محدود به ارتش و دانشگاه‌ها بود. بعدا وقتی همه شبکه‌ها با هم ادغام شدند و اینترنت را تشکیل دادند، داده‌هایی که برای انتقال از طریق شبکه اینترنت عمومی استفاده می‌کردند ممکن بود دارای اطلاعاتی که دارای حساسیت بالایی مانند اعتبار بانکی، نام کاربری و کلمه عبور، اسناد شخصی، جزئیات خرید آنلاین یا محرمانه، باشند. همه تهدیدات امنیتی در شبکه رایانه‌ای عمدی هستند، یعنی فقط در صورت تحریک عمدی اتفاق می‌افتند. می‌توانید برای راهنمایی در مورد اقدامات امنیتی با شرکت ساینا سافت تماس بگیرید. ما پشتیبانی و فروش تجهیزات شبکه را برای شرکت و یا سازمان شما با رعایت بالاترین استانداردها انجام خواهیم داد.  تهدیدهای امنیتی را می‌توان به دسته‌های زیر تقسیم کرد.

ایجاد اختلال در شبکه رایانه‌ای

اختلال یک تهدید امنیتی در شبکه رایانه‌ای است که در آن به منبع دسترسی (سرور) حمله می‌شود. به عنوان مثال، کاربر قادر به دسترسی به وب سرور خود نیست یا وب سرور به دلیل درخواست‌های زیاد غیر واقعی، قادر به پاسخگویی به کاربر نخواهد بود.

نقض حریم خصوصی در شبکه رایانه‌ای

در این تهدید، حریم خصوصی کاربر به خطر می‌افتد. شخصی که مجاز نیست، به داده‌های ارسال شده یا دریافت شده توسط کاربر معتبر اصلی، دسترسی پیدا می‌کند یا می‌تواند آن را رهگیری کند.

یکپارچگی داده‌ها

این نوع تهدید شامل هرگونه تغییر در متن اصلی ارتباطات است. مهاجم اطلاعات ارسال شده توسط فرستنده و مهاجم را رهگیری و دریافت می‌کند و سپس داده‌های کاذب را اصلاح یا تولید می‌کند و به گیرنده ارسال می‌کند. به طوری که گیرنده داده‌ها فرض می‌کند که این اطلاعات توسط فرستنده اصلی ارسال شده است.

اعتبار

این تهدید زمانی رخ می‌دهد که یک مهاجم یا یک متخلف امنیتی، به عنوان یک فرد واقعی مطرح شده و به منابع دسترسی پیدا کرده یا با سایر کاربران واقعی ارتباط برقرار می‌کند.

هیچ تکنیکی در جهان کنونی نمی‌تواند امنیت 100? را فراهم کند. اما می‌توان در هنگام مسافرت در شبکه یا اینترنت ناایمن اقدام به ایمن سازی داده‌ها کرد. متداول‌ترین تکنیک رمزنگاری یا Cryptography است. رمزنگاری تکنیکی برای رمزگذاری داده‌های متن ساده است که درک و تفسیر آن را دشوار می‌کند. مطابق توضیحات زیر چندین الگوریتم رمزنگاری موجود در دسترس است:

• کلید مخفی (Secret Key)
• کلید عمومی (Public Key)
• خلاصه پیام (Message Digest)

رمزنگاری کلید مخفی

هر دو فرستنده و گیرنده یک کلید مخفی دارند. این کلید مخفی برای رمزنگاری داده‌ها در انتهای فرستنده استفاده می‌شود. پس از رمزنگاری داده‌ها، آن در دامنه عمومی برای گیرنده ارسال می‌شود. از آنجا که گیرنده این موضوع را می‌داند و دارای رمز کلید است، بسته‌های داده رمزنگاری شده را به راحتی رمزگشایی می‌کند.

نمونه رمزگذاری کلید مخفی استاندارد رمزگذاری داده‌ها (DES) است. در رمزگذاری Secret Key، لازم است که کلید جداگانه‌ای برای هر میزبان روی شبکه داشته باشید که مدیریت آن دشوار است.

رمزنگاری کلید عمومی

در این سیستم رمزنگاری، هر کاربر دارای کلید اصلی خود است و دارای دامنه مشترک نیست. کلید مخفی هرگز در حوزه عمومی فاش نمی‌شود. در کنار کلید مخفی، هر کاربر دارای کلید عمومی خاص خود است. کلید عمومی همیشه عمومی می‌شود و توسط ارسال کننده برای رمزنگاری داده‌ها استفاده می‌شود. هنگامی که کاربر داده‌های رمزنگاری شده را دریافت می‌کند، می‌تواند به راحتی با استفاده از کلید مخفی خود آن را رمزگشایی کند. نمونه رمزنگاری کلید عمومی Rivest-Shamir-Adleman (RSA) است.

خلاصه پیام

در این روش داده‌های واقعی ارسال نمی‌شوند، در عوض یک رمز هش شده محاسبه و ارسال می‌شود. کاربر نهایی دیگر، مقدار هش خاص خود را محاسبه می‌کند و با یک مورد تازه مقایسه می‌کند. اگر هر دو مقدار هش با هم مطابقت داشته باشند، این رمز پذیرفته می‌شود. یک نمونه خلاصه پیام، هشدار MD5 است. بیشتر در تایید اعتبار استفاده می‌شود که در آن رمز عبور کاربر با رمز ذخیره شده روی سرور در شبکه رایانه‌ای چک می‌شود.

در شبکه‌های کامپیوتری دو کامپیوتر و یا دو دستگاه متصل به شبکه در یک محل و یا از راه دور می‌توانند به طور عمده در دو نوع مختلف ارتباط برقرار کنند. در زمان طراحی شبکه کامپیوتری مورد نیاز، نوع ارتباط، بسته به کاربرد شبکه و گستردگی آن تعیین می‌شود.

شبکه‌های کامپیوتری نظیر به نظیر

در این نوع از شبکه کامپیوتری، هر دو فرآیند از راه دور در یک سطح اجرا می‌شوند و داده‌ها را با استفاده از منابع مشترک به اشتراک می‌گذارند. در این نوع از شبکه تمامی دستگاه‌ها قابلیت سرویس‌دهی دارند و سرویس می‌گیرند.

شبکه سرور کلاینت

در شبکه سرور (سرویس‌دهنده) کلاینت (سرویس‌گیرنده)، یک یا چند کامپیوتر به عنوان سرور عمل می‌کنند و دستگاه‌ها و یا کامپیوترهای دیگر، از سرور سرویس می‌گیرند. کامپیوترهای سرور درخواست‌های کامپیوترهای کلاینت را دریافت، پردازش و پاسخ می‌دهند. در مدل شبکه‌های کامپیوتری سرور کلاینت، هر کامپیوتر می‌تواند به عنوان سرور یا کلاینت عمل کند. این نوع دستگاه، اندازه دستگاه یا قدرت محاسباتی آن نیست که آن را سرور می‌کند، این قابلیت ارائه درخواست است که یک کامپیوتر را به سرور تبدیل می‌کند. در شبکه‌های نظیر به نظیر، یک کامپیوتر می‌تواند به طور همزمان به عنوان سرور و کلاینت عمل کند. یعنی در یک فرآیند به عنوان سرور عمل کرده و در فرآیند دیگر به عنوان کلاینت عمل می‌کند. این همچنین ممکن است اتفاق بیفتد که هر دو فرآیند کلاینت و سرور در یک دستگاه مستقر باشند.

ارتباطات در شبکه‌های کامپیوتری

در شبکه‌های کامپیوتری دو کامپیوتر در مدل سرور کلاینت می‌توانند به روش‌های مختلفی با هم تعامل داشته باشند.

 با استفاده از سوکت

از طریق فراخوانی رویه از راه دور (RPC)

با استفاده از سوکت

در این الگوریتم، برنامه‌ای که به عنوان سرور درخواست‌ها را پاسخ می‌دهد، سوکت را باز می‌کند و تا زمان درخواست کلاینت (سرویس‌گیرنده) منتظر می‌ماند. کامپیوتر و یا برنامه دیگری که به عنوان کلاینت عمل می‌کند، همچنین سوکت را باز کرده اما به جای این که مانند سرور منتظر درخواست ورودی باشد، ارسال درخواست‌ها را پردازش می‌کند. وقتی که درخواست به سرور رسید، سرور درخواست را پردازش می‌کند. این درخواست ارسال شده توسط کلاینت می‌تواند یک اشتراک‌گذاری اطلاعات یا درخواست منابع از سرور باشد.

از طریق فراخوانی رویه از راه دور (RPC)

این مکانیسمی است که در آن، کامپیوتر و یا برنامه، می‌تواند درخواستی را به یک برنامه در یک کامپیوتر دیگر، بدون این که نیازی به درک جزئیات شبکه داشته باشد، ارسال کند. با استفاده از این حالت، کلاینت می‌تواند به سرور و منابع سرور دسترسی داشته باشد و بدون نیاز به اطلاعات شبکه از منابع سرور استفاده کند. در این حالت، پردازش در میزبان راه دور یعنی سرور انجام شده و نتیجه آن به کلاینت ارسال می‌شود. کلاینت یک فرآیند مشخص و با پارامترهای مورد نیاز به سرور ارسال می‌کند تا سرور پردازش‌های لازم را انجام دهد. این ارتباط به روش زیر اتفاق می‌افتد.

• در ابتدا، کلاینت تمامی پارامترهای مورد نیاز برای پردازش را به قسمت‌هایی تقسیم می‌کند.
• این پارامترهای بسته‌بندی شده و یک تماس بین سیستم‌ها برای ارسال اطلاعات به سمت دیگر شبکه که سرور قرار دارد ایجاد می‌شود.
• هسته شبکه داده‌ها را انتقال می‌دهد و سرور آنها را دریافت می‌کند.
• داده‌ها در سرور که یک میزبان راه دور است، ذخیره می‌شوند.
• پارامترهای ارسال شده توسط کلاینت به برنامه سرور اعمال شده و پردازش انجام می‌شود. 
• نتیجه به همان شیوه به کلاینت انتقال پیدا می‌کند.

هر شبکه کامپیوتری نیازهای مخصوص به خود را دارد تا بتواند الزامات مورد نیاز را برآورده کند. حتی سرعت ارتباطی نیز در شبکه‌های مختلف، متفاوت است و در صورتی که در یک شبکه کامپیوترها و دستگاه‌های زیادی موجود باشند، باید از تجهیزات با سرعت بالا استفاده کرد. می‌توانید برای مشاوره و دریافت اطلاعات بیشتر با ما تماس بگیرید تا بتوانید مناسب‌ترین شبکه را با بهترین عملکرد ایجاد کنید.